Terapia rodzinna to pomoc rodzinie w zdiagnozowaniu problemów rodzinnych i towarzyszącym im reakcjom poszczególnych członków rodziny. Celem terapii jest doprowadzenie do sytuacji, w której będzie możliwe utrzymanie stałego, niezachwianego stanu systemu rodzinnego.

Każde zdarzenie odbiegające od przyjętych w rodzinie, uznawanych od zawsze schematów działania czy standardów powoduje zaburzenie normalnego funkcjonowania rodziny i wywołuje poruszenie wśród członków tego systemu. Efektem tych zaburzeń często jest narastanie emocji (i zmiana ich charakteru) pomiędzy członkami rodziny. Zaburzenie równowagi systemu rodzinnego to właściwy moment na interwencję psychoterapeuty, którego zadaniem jest przywrócenie pierwotnej równowagi w procesie psychoterapii. Wspomniany cel można osiągnąć na różne sposoby, na przykład poprzez próbę odtworzenia wcześniejszych reakcji i wzorców zachowań każdego z członków systemu rodzinnego, który uczestniczy w terapii. Innym praktykowanym rozwiązaniem jest próba przystosowania się do sposobu funkcjonowania rodziny już po zaobserwowanej zmianie (po zdarzeniu powodującym zmianę wcześniejszych relacji).